ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΑΘΟΥΜΕ Ν’ ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΟΜΑΣΤΕ, Η ΕΛΙΤ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΗΣ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΜΑΣ....

Η ιστορία είναι γεμάτη από δράμα μέ επίκεντρο τό φορολογικό σύστημα. Όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες – η Ρωμαϊκή, …, η Οθωμανική καί Βρετανική αυτοκρατορία – συντηρήθηκαν φορολογώντας αβάστακτα τά θύματα τους, καί γι’ αυτό τό αίτιο πολλών από τίς αξιομνημόνευτες εξεγέρσεις ήτο τά αβάστακτα φορολογικά μέτρα.

Αλλά, ακόμη καί από τήν ημέρα γέννησης τών Δυτικών δημοκρατικών κοινωνιών, η συγκέντρωση κεφαλαίων στά κρατικά ταμεία έχει αποδειχθεί ένα βάναυσα καταπιεστικό καί διεφθαρμένο μέσο ελέγχου τής πλειοψηφίας καί μέσο διατήρησης καί συντήρησης τής καθεστηκυίας τάξης.

ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΑΘΟΥΜΕ Ν’ ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΟΜΑΣΤΕ, Η ΕΛΙΤ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΗΣ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΜΑΣ.....

Στά μέσα τού έτους 2000, η οικονομία τών ΗΠΑ δημιουργούσε καθημερινό πλούτο αξίας $1,5 δις, ήτοι, εάν μοιραζότανε ισομερώς, 2.088 απένταροι Αμερικανοί θά γινόντουσαν εκατομμυριούχοι ανά μέρα. Ταυτοχρόνως, οι πλήρης απασχόλησης καθ’ όλο τό έτος εργαζόμενοι που ζούσαν στήν φτώχεια εκσφενδονίστηκε στά 2,8 εκ· -- η μεγαλύτερη ποτέ αύξηση – τό 20% τών παιδιών ζούνε στήν φτώχεια, καί ο αριθμός τών πτωχεύσεων έχει αυξηθεί κατά 70% από τό 1995.

Ο λιγότερο προνομιούχος Αμερικανός είναι καί ο λιγότερο πολιτικοποιημένος πολίτης που ούτε συνεισφέρει στίς πολιτικές εκστρατείες καί ούτε ψηφίζει. Οι δέ μέσοι πολίτες δέν έχουν τής οικονομική δυνατότητα νά προσλάβουν διαδρομιστές (παρασκηνιακούς πολιτικούς μεσάζοντες τής Washington) ώστε νά επηρεάσουν τήν φορολογική πολιτική, ούτε γνωρίζουν ή έχουν τά μέσα γιά συλλογική οργάνωση ως ομάδα συγκεκριμένων συμφερόντων. à { ΑΔΕ : Βάσις, … }

Δεδομένου ότι τό κόστος τών πολιτικών εκστρατειών γιά τίς θέσεις τού Κογκρέσου, τής Γερουσίας καί τού Λευκού Οίκου έχουν εκτοξευτεί στά ύψη τών δις δολαρίων, η εκπροσώπηση επιβάλλεται στά 200 εκατομμύρια τών ψηφοφόρων από τό πλουσιότερο 4% τής Αμερικής. à { ΑΔΕ : εκλογές, … }

Καί μιάς καί οι αρωγοί καί αφεντικά τών πολιτικών αισθάνονται αγανάκτηση καί προσβεβλημένοι όταν τούς γίνονται φόρτωμα οι επίμονοι ελεγκτές τής IRS καί οι εισαγγελείς, έχει σχεδιαστεί καί ενεργοποιηθεί ένα ιδιωτικό κοινωνικό-οικονομικό δίκτυο «δικαιοσύνης» τό οποίο εξασφαλίζει τήν διαιώνιση τής κοινωνικής, νομικής καί τού κύρους υπόστασης τής καθεστηκυίας τάξεως :

α)—από τό 1989 έως τό 1999, η IRS είχε ανάγκη από 26% περισσότερο προσωπικό, καί 34% περισσότερους ελεγκτές, ενώ ο αριθμός τών φορολογικών δηλώσεων είχε αυξηθεί κατά 14%.

β)—η ισχύουσα νομοθεσία ευνοεί τήν ελίτ.

γ)—εκατοντάδες από τά καλύτερα φορολογικά μυαλά που εκπροσωπούν τήν ελίτ υποχρεώνουν τήν κυβέρνηση νά δεχθεί από 0-12% τού οφειλομένου φόρου.

δ)—οι παράκτιες τράπεζες, οι ΜΚεΟ καί ΜΚυΟ καί τά «παραθυράκια» στούς νόμους νομιμοποιούν τήν φοροδιαφυγή.

ε)—οι πλούσιοι μπορούν νά απαρνηθούν τήν Αμερικανική υπηκοότητα τους καί νά τήν κοπανίσουν μέ τά αφορολόγητα περιουσιακά τους στοιχεία.

   Εάν παίρναμε τό θάρρος νά απαιτήσουμε από τούς εκπροσώπούς μας νά απαντήσουν στίς ερωτήσεις μας, θά άρχιζε νά τήκεται ο κρύος χειμώνας τής σιωπής, τής σκόπιμης συσκότισης, καί άρνηση ενοχής; Ούτε σ’ ένα εκατομμύριο χρόνια.

Οι πολιτικοί είναι επαγγελματίες ψεύτες καί ειδικοί στίς απατηλές υποσχέσεις · εκτός αυτού, υπάρχουν αρκετοί εθελοντές που περιμένουν στήν σειρά νά τούς αντικαταστήσουν όταν οι μηχανορραφίες τους γνωστοποιούνται.

Επιπλέον, είναι δύσκολο νά επιστρατεύσουμε τήν συμπαράσταση τών συμπολιτών μας ένεκα τής αμφιθυμίας περί καί εχθρότητας μας πρός τούς φόρους, φοροεισπράκτορες καί τής εξουσία τής πολιτείας.

   Στά πιό βασικά γεωπολιτικά καί οικονομικά επίπεδα, η ισορροπία δυνάμεως μεταξύ κυβερνήσεων καί εταιρειών έχει ξεκάθαρα μετατοπισθεί. Σήμερα, «δημοκρατικά» εκλεγμένες κυβερνήσεις δέν έχουν τήν εξουσία νά καθορίζουν τήν φορολογική πολιτική τού κράτους τους.

Αντί αυτών, οι ολίγοι «εκλεκτοί» που καθορίζουν τήν ροή τών κεφαλαίων καί αγαθών προ-αποφασίζουν τό ποσό συνεισφοράς τους στό κρατικό ταμείο.

Γιά παράδειγμα τό 1996 ο πρόεδρος τής Daimler-Benz A.G ανάγγειλε ότι η εταιρεία του δέν θά κατέβαλλε πλέον τούς οφειλομένους επί τών κερδών της φόρους στό κράτος τής Γερμανίας.

Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 3 εκ· εταιρείες που δραστηριοποιούνται ανά τόν κόσμο χωρίς νά αποκαλύπτουν τούς ιδιοκτήτες τους. Κατ’ ουσίαν αφορολόγητες, παράκτιες τραπεζικές καταθέσεις υπολογίζονται νά ανέρχονται στό αστρονομικό ποσό τών $3 Τρισεκατομμυρίων, καί συνεχίζει ν’ αυξάνεται.

Εκτός αυτού, ένεκα τής ραγδαίας εξέλιξης τών νέων διαδραστικών καί συμμετοχικών μέσων τηλεπικοινωνιών καί άλλων τεχνολογιών καί τήν ανικανότητα ή αδιαφορία τής κυβέρνησης νά προστατεύσει τόν κυβερνοχώρο, η IRS βρίσκει τό σύστημα μας ανίκανο νά φορολογήσει τρισεκατομμύρια δολάρια που διακινούνται στό ηλεκτρονικό εμπόριο. Ο κυβερνοχώρος κατά πάσα πιθανότητα θά εξελιχθεί ως τό νέο πεδίο δράσεως τών παράκτιων τραπεζών.

Οπότε, η πλήρης διάσταση τής κρίσεως τής φορολογικής αμεροληψίας ξεδιαλύνεται όταν τήν εξετάζουμε μέσα στίς αρχές τής παγκοσμιοποίησης καί τής εφαρμοσμένης τεχνολογίας. Σήμερα, τό κεφάλαιο δέν τρέφει πατριωτικά συναισθήματα καί η δέ ελίτ είναι αρκετά επιθετική, μαχητική καί καταρτισμένη στό νά τό αποκρύπτει από τήν κυβέρνηση.

Οι παραδοσιακοί μηχανισμοί εφαρμογής τών νόμων δέν φέρουν πλέον τό επιθυμητό αποτέλεσμα. Απαιτείται ένα πλήρως νέο διεθνώς αναγνωρισμένο φορολογικό σύστημα.

Αναμφίβολα όμως, καμμία βελτίωση τού φορολογικού συστήματος ούτε καί η εφαρμογή αυτού θά μπορέσουν νά εξαλείψουν τήν ανθρώπινη απληστία άν η ελίτ καί η πλειοψηφία τών πολιτών δέν αποκτήσουν «παιδεία» καί μία νέα υγιή κοσμοθεωρία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ 

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com/search?updated-max=2011-07-03T14%3A10%3A00%2B03%3A00&max-results=7