Σύνταγμα της ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. Προοίμιο
Ο Λαός της Ελλάδος, ασκώντας τη πρωτογενή και αποκλειστική δημιουργική του Εξουσία, επικαλούμενος την προστασία της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, το ιστορικό παράδειγμα και κληρονομιά του Απελευθερωτή μας και Γεννήτορα του Νέου Ελληνικού Κράτους, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τον ηρωισμό και τη θυσία των προγόνων μας και όσων σφυρηλάτησαν μία πατρίδα ελεύθερη και κυρίαρχη.
Με τον ύψιστο σκοπό να επανιδρυθεί η Δημοκρατία για να θεμελιωθεί μία κοινωνία δημοκρατική, συμμετοχική και πρωταγωνιστική, σε ένα Κράτος Δικαίου, που να εδραιώνει τις αξίες της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, του κοινού καλού, της εδαφικής ακεραιότητας, της συμβίωσης και της υπεροχής του νόμου για την παρούσα και τις μελλοντικές γενεές, να διασφαλίζει το δικαίωμα στη ζωή, στην εργασία, στον πολιτισμό, στην παιδεία, στην κοινωνική Δικαιοσύνη και στην ισότητα χωρίς καμία διάκριση ούτε υποτέλεια, να προωθεί την ειρηνική συνεργασία μεταξύ των εθνών, να προωθεί και να εδραιώνει τη εθνική του ολοκλήρωση, σύμφωνα με την αρχή της μη επέμβασης και της αυτοδιάθεσης των λαών, της καθολικής και αδιαίρετης εγγύησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του εκδημοκρατισμού της διεθνούς κοινωνίας, του πυρηνικού αφοπλισμού, της οικολογικής ισορροπίας και των περιβαλλοντικών έννομων αγαθών ως κοινή και μη επιδεχόμενη παραίτησης κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Ασκώντας την πρωτογενή του Εξουσία μέσω της εκπροσώπησης του από την Λαϊκή Συντακτική Συνέλευση με ελεύθερη ψήφο και δημοκρατικό Δημοψήφισμα,
θεσπίζει το ακόλουθο ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Θεμελιώδεις Αρχές Άρθρο 1.
Η Δημοκρατία της Ελλάδος είναι αμετάκλητα ελεύθερη και ανεξάρτητη, και θεμελιώνει την ηθική της κληρονομιά και τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της Δικαιοσύνης και της διεθνούς ειρήνης στις αρχές του Απελευθερωτή μας και Γεννήτορα του Νέου Ελληνικού Κράτους, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Άρθρο 2.
Η ανεξαρτησία, η ελευθερία, η κυριαρχία, η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική αυτοδιάθεση είναι μη επιδεχόμενα παραίτησης δικαιώματα του Έθνους.
Άρθρο 3.
Η Ελλάδα, συγκροτείται ως δημοκρατικό και κοινωνικό Κράτος Δικαίου και Δικαιοσύνης, που προασπίζει ως ύψιστες αξίες της έννομης τάξης και των διαδικασιών της τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την κοινωνική ευθύνη και, γενικά, την υπέροχή των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την ηθική και ιδεολογικοπολιτική ελευθερία.
Άρθρο 4.
1. Το Κράτος έχει ως βασικούς σκοπούς του την υπεράσπιση και την ανάπτυξη του ατόμου και το σεβασμό της αξιοπρέπειας του, τη δημοκρατική άσκηση της λαϊκής βούλησης, τη δημιουργία μιας κοινωνίας δίκαιης που να αγαπά την ειρήνη, την προώθηση της ευμάρειας και της ευημερίας του Λαού και την εγγύηση για την τήρηση των αρχών, των δικαιωμάτων και των καθηκόντων που αναγνωρίζει και καθιερώνει το παρόν Σύνταγμα.
2. Η δωρεάν παροχή και προστασία της Παιδείας, της Υγείας, και της Άμυνας, είναι οι θεμελιώδεις διαδικασίες για την επίτευξη των προαναφερθέντων σκοπών.
Άρθρο 5.
Η Δημοκρατία της Ελλάδος είναι ένα Κράτος ενιαίο και αποκεντρωμένο με τους όρους που καθιερώνει το παρόν Σύνταγμα, και διέπεται από τις αρχές της εδαφικής ακεραιότητας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, και της συνυπευθυνότητας.
Άρθρο 6.
Η κυριαρχία ανήκει στο Λαό και δεν μεταβιβάζεται. Την ασκεί άμεσα με τον προβλεπόμενο τρόπο από το παρόν Σύνταγμα, και έμμεσα, μέσω της ψήφου, από τα Όργανα που ασκούν τη Δημόσια Διοίκηση και το Νομοθετικό Έργο. Τα Όργανα του Κράτους πηγάζουν από τη λαϊκή κυριαρχία και υπόκεινται σε αυτήν.
Άρθρο 7.
Όλες οι αιρετές μορφές άσκησης Δημόσιας Διοίκησης, Δικαστικής Εξουσίας, Διωκτικής Αρχής και παραγωγής Νομοθετικού Έργου, είναι και θα είναι πάντα δημοκρατικές, συμμετοχικές, εναλλασσόμενες, υπεύθυνες, και με ανακλητή εντολή.
Άρθρο 8.
Το Σύνταγμα είναι ο ύψιστος κανόνας και το θεμέλιο της έννομης τάξης. Όλα τα άτομα και τα Όργανα που ασκούν τη Δημόσια Διοίκηση το Νομοθετικό Έργο και απονέμουν Δικαιοσύνη, υπόκεινται στο παρόν Σύνταγμα.
Άρθρο 9.
1. Η εθνική σημαία της Ελλάδος περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός ισόκεντρος σταυρός. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη "Ελευθερία". Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του "Ελευθερία ή Θάνατος".
2. Ο σταυρός συμβολίζει το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, το Ορθόδοξο Χριστιανικό.
3. Η εθνική σημαία της Ελλάδος, ο εθνικός ύμνος «Ύμνος στην Ελευθερία» και ο θυρεός της
Δημοκρατίας είναι τα σύμβολα της πατρίδας.
Άρθρο 10.
Επίσημη γλώσσα της Ελλάδος, είναι η Ελληνική.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3.
Περί του γεωγραφικού χώρου και της πολιτικής διαίρεσης
Άρθρο 11.
1. Η απόλυτη κυριαρχία της Δημοκρατίας ασκείται στην ηπειρωτική και τη νησιωτική περιοχή, όπως και στις περιοχές των λιμνών, των ποταμών, της θαλάσσιας επικράτειας και των εσωτερικών θαλάσσιων υδάτων, ιστορικών και ζωτικών και με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και στις περιοχές που περιλαμβάνονται μέσα στις γραμμές βάσης των χωρικών υδάτων που έχει υιοθετήσει ή πρόκειται να υιοθετήσει μέσω διεθνών συνθηκών η Δημοκρατία στο έδαφος και στο υπέδαφος αυτών, στον ηπειρωτικό, νησιωτικό, θαλάσσιο και εναέριο χώρο και στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που βρίσκονται εκεί, συμπεριλαμβανομένων των
γενετικών, των μεταναστευτικών ειδών, των προϊόντων τους και των άυλων πόρων που βρίσκονται εκεί από φυσικούς λόγους.
2. Στη Δημοκρατία αντιστοιχούν δικαιώματα στον υπερκείμενο της γης εναέριο χώρο και στις περιοχές που είναι ή δύνανται να αποτελέσουν πανανθρώπινη κληρονομιά σύμφωνα με τους όρους, την έκταση και τις προϋποθέσεις που καθορίζουν οι διεθνείς συμφωνίες και η εθνική νομοθεσία.
Άρθρο 12.
1. Τα κοιτάσματα ορυκτών και υδρογονανθράκων, οποιασδήποτε μορφής, τα οποία βρίσκονται στην εθνική επικράτεια, κάτω από τον πυθμένα του εθνικού θαλάσσιου χώρου, στην αποκλειστική οικονομική ζώνη και στην υφαλοκρηπίδα, ανήκουν στη Δημοκρατία, αποτελούν αγαθά της δημόσιας περιουσίας, και γι' αυτόν το λόγο, δεν απαλλοτριώνονται και δεν προσημειώνονται.
2. Οι παραθαλάσσιες ακτές και σε απόσταση πενήντα μέτρων από την γραμμή του χειμέριου θαλάσσιου κύματος είναι αγαθά της δημόσιας ιδιοκτησίας, δεν είναι υποκείμενα κανενός είδους εκμετάλλευσης, δεν παραχωρούνται και δεν μεταβιβάζονται και είναι ελεύθερα προσβάσιμες σε όλους τους Έλληνες Πολίτες.
Άρθρο 13.
Η εθνική επικράτεια δεν μπορεί ποτέ να παραχωρηθεί, να μεταβιβαστεί, να ενοικιαστεί, ή να εκποιηθεί με κανέναν τρόπο, είτε προσωρινό, είτε εν μέρει, σε ξένα Κράτη ή άλλα υποκείμενα και συλλογικότητες του διεθνούς δικαίου.
Άρθρο 14.
1. Ο γεωγραφικός χώρος της Ελλάδος, είναι μία ζώνη ειρήνης. Δεν μπορούν να εγκατασταθούν μέσα σε αυτόν ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, βάσεις ή εγκαταστάσεις που να έχουν καθ' οιονδήποτε τρόπο στρατιωτικούς σκοπούς, από πλευράς οιασδήποτε δύναμης ή συνασπισμού δυνάμεων.
2. Τα ξένα Κράτη ή άλλα υποκείμενα του διεθνούς δικαίου μπορούν μόνο να αποκτούν ακίνητα ως έδρες των διπλωματικών ή προξενικών τους αποστολών μέσα στην περιοχή που τους καθορίζεται, και κατόπιν εγγυήσεων αμοιβαιότητας, με τους περιορισμούς που θέτει ο Νόμος. Σε τέτοιες περιπτώσεις διαφυλάσσεται πάντα η εθνική κυριαρχία.
3. Οι υπάρχουσες χέρσες γαίες στις περιοχές που ανήκουν στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις όλων των βαθμών, και στα λιμναία ή ποτάμια η θαλάσσια νησιά δεν μπορούν να εκποιηθούν, και η εκμετάλλευση τους μπορεί μόνο να εκχωρηθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μη συνεπάγεται άμεσα ή έμμεσα τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας της γης.
Άρθρο 15.
Το Κράτος υποχρεούται να θεσπίζει πλήρη πολιτική στις χερσαίες παραμεθόριες νησιωτικές και θαλάσσιες περιοχές, διατηρώντας την ακεραιότητα της επικράτειας, την κυριαρχία, την ασφάλεια, την άμυνα, την εθνική ταυτότητα, τη διαφορετικότητα και το περιβάλλον, σύμφωνα με την πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και ολοκλήρωση.
Άρθρο 16.
Με σκοπό την πολιτική οργάνωση της Δημοκρατίας, η εθνική επικράτεια διαιρείται σε Κοινότητες, Δήμους, και Νομούς. Η πολιτική και εδαφική διαίρεση ρυθμίζεται από οργανικό νόμο που εγγυάται τη αυτονομία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την πολιτικοδιοικητική αποκέντρωση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4.
Ανθρώπινα δικαιώματα, εγγυήσεις και καθήκοντα
Άρθρο 17.
Το Κράτος εγγυάται σε κάθε πρόσωπο, σύμφωνα με την αρχή της προόδου και χωρίς καμία διάκριση, την απόλαυση και την αναπαλλοτρίωτη, αδιαίρετη και αλληλεξαρτώμενη άσκηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο σεβασμός και η εγγύηση τους αποτελούν υποχρέωση για τα Όργανα της Εκτελεστικής, Δικαστικής, Ελεγκτικής και Νομοθετικής Εξουσίας, σύμφωνα με το παρόν Σύνταγμα, με τα σύμφωνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπογράφονται στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και επικυρώνονται από τη Δημοκρατία, καθώς και με τους Νόμους που τα αναπτύσσουν.
Άρθρο 18.
Καθένας έχει δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του, χωρίς άλλους περιορισμούς εκτός από εκείνους που απορρέουν από τα δικαιώματα των υπολοίπων και από την κοινωνική δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Άρθρο 19.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Συνεπώς:
1. Δεν επιτρέπονται οι διακρίσεις με βάση το φύλο, την πίστη, την κοινωνική θέση, ή εκείνες που γενικά έχουν ως σκοπό ή αποτέλεσμα την ακύρωση ή τη μείωση του κύρους της αναγνώρισης, της απόλαυσης ή της άσκησης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών κάθε προσώπου σε συνθήκες ισότητας.
2. Το παρόν Σύνταγμα εγγυάται, έτσι ώστε η ισότητα ενώπιον του νόμου να είναι πραγματική και αποτελεσματική. Λαμβάνει θετικά μέτρα υπέρ των προσώπων ή των ομάδων που τυχόν υφίστανται διακρίσεις, περιθωριοποίηση ή είναι κοινωνικά ευάλωτα.
3. Προστατεύει ειδικότερα εκείνα τα πρόσωπα που λόγω κάποιας από τις προαναφερθείσες συνθήκες βρίσκονται έκδηλα σε δεινή θέση, και θεσπίζει κυρώσεις εναντίον της κατάχρησης και της δυσμενούς μεταχείρισης που διαπράττονται εις βάρος τους.
4. Εφαρμόζεται μόνο η επίσημη μεταχείριση που αρμόζει σε πολίτη οποιουδήποτε φύλου, εκτός από την περίπτωση εφαρμογής του διπλωματικού πρωτοκόλλου.
5. Δεν αναγνωρίζονται τίτλοι ευγενείας ούτε κληρονομικές διακρίσεις.
6. Δεν αναγνωρίζεται καμία μορφή ασύλου, σε κανέναν πολίτη, σε καμία συλλογικότητα, σε κανέναν αιρετό η διορισμένο Δημόσιο Λειτουργό, ούτε στον Δημόσιο ούτε στον Ιδιωτικό τομέα, παρά μόνο στις περιπτώσεις οι οποίες διέπονται από το Διεθνές Δίκαιο, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και οι οποίες αφορούν στους Πολιτικούς Πρόσφυγες.
Άρθρο 20.
Η διατύπωση των δικαιωμάτων και των εγγυήσεων που περιλαμβάνονται στο παρόν Σύνταγμα και στα Διεθνή Όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν επιτρέπεται να θεωρούνται ως άρνηση άλλων, που, όντας εγγενή στα άτομα, δεν εμφανίζονται ρητά σε αυτά. Η έλλειψη ρυθμιστικού νόμου γι' αυτά τα δικαιώματα δεν υπονομεύει την άσκηση τους.
Άρθρο 21.
Τα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα, οι συνθήκες και οι συμβάσεις που προσυπογράφονται και επικυρώνονται από την Δημοκρατία της Ελλάδος, έχουν συνταγματική ισχύ και υπερισχύουν της εσωτερικής έννομης τάξης, εφόσον περιλαμβάνουν ευνοϊκότερους όρους για την απόλαυση και την άσκηση δικαιωμάτων, από τους
θεσπισμένους από το παρόν Σύνταγμα και από τους Νόμους της Δημοκρατίας, και έχουν ταχεία και άμεση εφαρμογή στα Δικαστήρια και στα λοιπά Όργανα της Δημόσιας Διοίκησης.
Άρθρο 22.
Καμία νομοθετική διάταξη δεν έχει αναδρομική ισχύ. Οι Νόμοι εφαρμόζονται από τη στιγμή που τίθενται σε ισχύ, ακόμη και στις διαδικασίες που τυχόν βρίσκονται σε εξέλιξη.
Άρθρο 23.
Κάθε πράξη της Δημόσιας Διοίκησης που παραβιάζει ή μειώνει τα δικαιώματα τα οποία εγγυάται το παρόν Σύνταγμα και ο Νόμος, είναι άκυρη. Οι Δημόσιοι Λειτουργοί που την απαγγέλλουν ή την εκτελούν, φέρουν ποινική, αστική, πειθαρχική και διοικητική ευθύνη, ανάλογα με την περίπτωση, χωρίς τη δικαιολογία της εντολής ανωτέρου ή προϊσταμένου.
Άρθρο 24.
1. Καθένας έχει το δικαίωμα πρόσβασης στην απονομή Δικαιοσύνης για να δικαιώσει τα συμφέροντα του, συμπεριλαμβανομένων των συλλογικών ή των ευρύτερων. Έχει επίσης δικαίωμα στην αποτελεσματική προστασία τους και στην έγκαιρη λήψη της αντίστοιχης α- πόφασης.
2. Καθένας έχει δικαίωμα για να εδραιώσει τα συμφέροντά του, να στρέφεται κατά παντός αιρετού ή διορισμένου Δημόσιου Λειτουργού, ακόμη και όταν αυτά τα συμφέροντα αφορούν εν μέρει σε αυτόν, ως μέλους της ελληνικής κοινωνίας.
Άρθρο 25.
Το Κράτος εγγυάται την παροχή της απόλυτα δωρεάν Δικαιοσύνης, με χαρακτήρα προσβάσιμο, αμερόληπτο, επαρκή, διαφανή, αυτόνομο, ανεξάρτητο, υπεύθυνο, δίκαιο και ταχύ, χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, τυπολατρία ή άσκοπες επανατοποθετήσεις.
Άρθρο 26.
Καθένας έχει δικαίωμα να προστατεύεται από τα Δικαστήρια, στα πλαίσια της απόλαυσης και άσκησης των συνταγματικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων, ακόμη και των εγγενών του ατόμου που δε δηλώνονται ρητώς στο παρόν Σύνταγμα ή στα Διεθνή Όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Άρθρο 27.
1. Η διαδικασία προσφυγής για παροχή συνταγματικής προστασίας είναι προφορική, δημόσια, σύντομη, δωρεάν, και δε χρειάζεται τυπικές διατυπώσεις.
2. Η αρμόδια δικαστική Αρχή έχει δικαιοδοσία να αποκαθιστά άμεσα την καταπατηθήσα νομική κατάσταση, ή την κατάσταση που περισσότερο της προσιδιάζει.
3. Οποιαδήποτε χρονική περίοδος θεωρείται κατάλληλη και το Δικαστήριο τη διεκπεραιώνει δίνοντας της άμεση προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου θέματος.
Άρθρο 28.
1. Καθένας μπορεί να προσφύγει αιτούμενος προστασία για την ελευθερία ή την ασφάλεια του.
2. Ο κρατούμενος ή η κρατούμενη τίθεται υπό την κηδεμονία του Δικαστηρίου, κατά τρόπο άμεσο, χωρίς καμία καθυστέρηση. Η άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν μπορεί να επηρεαστεί με κανέναν τρόπο με δήλωση συνθηκών εξαίρεσης ή με περιορισμό συνταγματικών εγγυήσεων.
Άρθρο 29.
1. Καθένας έχει δικαίωμα πρόσβασης στην πληροφόρηση για τα προσωπικά του δεδομένα, και τα περιουσιακά του στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα σε επίσημα ή ιδιωτικά αρχεία. Επίσης έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τη χρήση της οποίας τυγχάνουν τα προαναφερθέντα, και το σκοπό αυτής, και να ζητά ενώπιον του αρμόδιου Δικαστηρίου την ενημέρωση, τη διόρθω- ση ή την καταστροφή εκείνων των στοιχείων που εμφανίζονται λανθασμένα ή που θίγουν παράνομα τα δικαιώματα του. Ομοίως, μπορεί να έχει πρόσβαση σε έγγραφα οποιασδήποτε φύσης, που περιέχουν πληροφορίες των οποίων η γνώση ενδιαφέρει κοινότητες ή ομάδες α- τόμων.
2. Διασφαλίζεται το απόρρητο των πηγών δημοσιογραφικής πληροφόρησης με εξαίρεση τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας, της εμπορίας ναρκωτικών και του βιασμού ανηλίκων.
3. Όλα τα συγκεντρωθέντα για τον διωκόμενο στοιχεία, καταστρέφονται μετά την πάροδο έξι μηνών, από την ημερομηνία της τελεσίδικης αθώωσής του, ενώπιον του διωκομένου και με επίδοση από την αρμόδια αρχή, πρακτικού καταστροφής των.
4. Ο Δημόσιος Λειτουργός που κρατά στοιχεία αθωωθέντα πολίτη, μετά την πάροδο της προθεσμίας που ορίζεται στην ως άνω παράγραφο, ενέχει αστική και ποινική ευθύνη, τόσο έναντι του πολίτη κατ’ έγκληση, όσο και αυτεπαγγέλτως από τις διωκτικές αρχές και τιμωρείται με ποινή άνω των δεκαπέντε ετών φυλάκιση, μη εξαγοράσιμη και χωρίς αναστολή.
Άρθρο 30.
Το Κράτος είναι υποχρεωμένο να ερευνά και να επιβάλλει νόμιμες κυρώσεις στα αδικήματα σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από τις αρχές.
Άρθρο 31.
Τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας που διαπράττονται από αιρετούς ή διορισμένους Δημόσιους Λειτουργούς, της εμπορίας ναρκωτικών, του βιασμού ανηλίκων και τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται.
Άρθρο 32.
Τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας που διαπράττονται από αιρετούς ή διορισμένους Δημόσιους Λειτουργούς, της εμπορίας ναρκωτικών, του βιασμού ανηλίκων και των εγκλημάτων πολέμου, αποκλείονται από τα ευεργετήματα που τυχόν επιφέρουν την ατιμωρησία, συμπεριλαμβανομένης της χάρης και της αμνηστίας.
Άρθρο 33.
1. Το Κράτος υποχρεούται να αποζημιώνει εξ ολοκλήρου τα θύματα παράβασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων που του καταλογίζονται ή τους δικαιούχους.
2. Το Κράτος υποχρεούται να αποζημιώνει εξ ολοκλήρου τα θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων.
Άρθρο 34.
Το Κράτος λαμβάνει νομοθετικά και άλλης φύσης μέτρα προκειμένου να καταστήσει αποτελεσματικές τις αποζημιώσεις που θεσπίζει το άρθρο 33.
Άρθρο 35.
1. Το Κράτος προστατεύει τα θύματα κοινών εγκλημάτων και φροντίζει ώστε οι υπαίτιοι να αποκαθιστούν τις προκληθείσες ζημίες.
2. Τα Δικαστήρια όλων των βαθμών, υποχρεούνται να εκδίδουν παράλληλα με την απόφαση ποινής στους ενόχους κοινών εγκλημάτων και απόφαση περί του ύψους της αποζημίωσης του θύματος ή των θυμάτων.
Άρθρο 36.
Καθένας έχει δικαίωμα, με τους όρους που θέτουν τα σύμφωνα, οι συνθήκες και οι συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχει κυρώσει η Δημοκρατία, να εγείρει απαιτήσεις ή να κα- ταθέτει παράπονα ενώπιον των διεθνών οργάνων που δημιουργούνται με τέτοιους σκοπούς, για να ζητά την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων του.
Άρθρο 37.
Το Κράτος λαμβάνει, σύμφωνα με τις διαδικασίες που θεσπίζει το παρόν Σύνταγμα και ο Νόμος, τα μέτρα που θεωρούνται αναγκαία για την τήρηση των αποφάσεων που πηγάζουν από τα Διεθνή Όργανα που προβλέπει αυτό το άρθρο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5.
Ιθαγένεια και υπηκοότητα Πρώτο Τμήμα: Ιθαγένεια
Άρθρο 38.
Είναι Πολίτης της Ελλάδος:
1. Καθένας που γεννιέται στην επικράτεια της Δημοκρατίας από Πατέρα και Μητέρα Έλληνες
Πολίτες.
2. Καθένας που γεννιέται σε ξένη επικράτεια, και είναι τέκνο πατέρα και μητέρας εκ γενετής πολιτών της Ελλάδος.
3. Καθένας που γεννιέται σε ξένη επικράτεια, και είναι τέκνο πατέρα ή μητέρας εκ γενετής πολιτών της Ελλάδος, εφόσον εγκαθίσταται μόνιμα στην επικράτεια της Δημοκρατίας ή δηλώ- νει τη βούληση του να αποκτήσει την ιθαγένεια της Ελλάδος.
4. Καθένας που γεννιέται σε ξένη επικράτεια, και είναι τέκνο πατέρα ή μητέρας πολιτών της Ελλάδος, κατόπιν πολιτογράφησης, εφόσον, πριν κλείσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, εγκατασταθεί μόνιμα στην επικράτεια της Δημοκρατίας, και πριν κλείσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του, δηλώσει τη βούληση να αποκτήσει την ιθαγένεια της Ελλάδος.
5. Κάθε Ομογενής, με καταγωγή, αποδεικνυόμενη στα αρμόδια Όργανα του Συμβουλίου της
Δημοκρατίας, από Έλληνες Πολίτες.
Άρθρο 39.
Η ιθαγένεια της Ελλάδος δεν χάνεται με την αίτηση και απόκτηση άλλης ιθαγένειας.
Άρθρο 40.
1. Καθένας μπορεί να αποποιηθεί την ιθαγένεια της Ελλάδος.
2. Όποιος αποποιηθεί την εκ γενετής ή από πολιτογράφηση ιθαγένεια του, δεν μπορεί να την ανακτήσει, οριστικά και αμετάκλητα.
Άρθρο 41.
Κανένας Πολίτης με ιθαγένεια άλλου Κράτους, δεν μπορεί να αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα και μόνιμη εγκατάσταση στην Επικράτεια αν δεν κατέχει πλήρως την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και δεν έχει επιτύχει πλήρη αφομοίωση με τον ελληνικό τρόπο ζωής κατά διαμονή τουλάχιστον 12 ετών, προσόντα τα οποία πρέπει να
διαπιστωθούν από ειδική εξεταστική επιτροπή, η οποία ορίζεται από το Συμβούλιο της
Δημοκρατίας.
Άρθρο 42.
Είναι Πολίτες της Ελλάδος κατόπιν πολιτογράφησης:
1. Οι αλλοδαποί που αποκτούν κάρτα πολιτογράφησης. Γι αυτόν το σκοπό πρέπει να διαμένουν μόνιμα χωρίς διακοπή στην Ελλάδα, για τουλάχιστον μία δωδεκαετία συναπτή της ημερομηνίας της αντίστοιχης αίτησης και με τις προϋποθέσεις του άρθρου 41 του παρόντος Συντάγματος.
Ο χρόνος παραμονής μειώνεται στα πέντε χρόνια, στην περίπτωση εκείνων που έχουν ιθαγένεια Ρωσική, Σερβική, Ρουμανική και Γεωργιανή και με τις λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου 41 του παρόντος Συντάγματος.
2. Οι αλλοδαποί και οι αλλοδαπές που τελούν γάμο με Πολίτες της Ελλάδας, εφόσον δηλώσουν τη βούληση τους να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα, κατόπιν παρέλευσης πέντε ετών από την ημερομηνία του γάμου τους και με τις λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου
41 του παρόντος Συντάγματος.
3. Τα τέκνα των αλλοδαπών που δεν έχουν ενηλικιωθεί κατά την ημερομηνία πολιτογράφησης των γονέων που έχουν την κηδεμονία τους, εφόσον δηλώσουν βούληση πολιτογράφησης πριν κλείσουν το εικοστό πρώτο έτος της ηλικίας τους, και εφόσον έχουν ζήσει στην Ελλάδα για πέντε συναπτά έτη, πριν την προαναφερθείσα δήλωση και με τις λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου 41 του παρόντος Συντάγματος.
4. Κατ’ εξαίρεση μπορούν να πολιτογραφηθούν ως Έλληνες Πολίτες, αλλοδαποί οι οποίοι αποδεδειγμένα, είτε με το συγγραφικό και ακαδημαϊκό τους έργο, ή με την δράση τους, ανέδειξαν ή στήριξαν την Ελλάδα, την ιστορία τον πολιτισμό της και τα δίκαια της, στις χώρες καταγωγής τους ή διεθνώς. Στις περιπτώσεις αυτές, αρμόδια επιτροπή υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χορηγεί την κατ’ εξαίρεση πολιτογράφηση και ιθαγένεια.
Άρθρο 43.
Οι εκ γενετής και από πολιτογράφηση Πολίτες της Ελλάδος δεν μπορούν να στερηθούν την υπηκοότητά τους, παρά μόνο σε περίπτωση κατά την οποία καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία.
Άρθρο 44.
Τα πολιτικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά στους Πολίτες της Ελλάδος.
Άρθρο 45.
Μόνο οι εκ γενετής Πολίτες της Ελλάδος, με πατέρα και μητέρα Έλληνες Πολίτες και οι οποίοι δεν έχουν αποκτήσει άλλη ιθαγένεια μπορούν να ασκούν τα αξιώματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, του Προέδρου και Αντιπροέδρων της Άνω Βουλής των Ελλήνων, των Προέδρων του Αρείου Πάγου, του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, του Συνηγόρου του Λαού, των Υπουργών, των Υφυπουργών, των Βουλευτών της Άνω Βουλής των Ελλήνων, του Νομάρχη, των Δημάρχων, και των Προέδρων των Κοινοτήτων, όπως και των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Άρθρο 46.
Όποιος αποποιείται ή στερείται την ιθαγένεια, στερείται και την υπηκοότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου